Hebben multinationals ook voordeeltjes bij de Rechtspraak?

In juni 1996 kwam de heer Qualizza via het uitzendbureau Randstad aan het werk bij de multinational Greif,  grootmacht in verpakkingen en wel op de vestiging in de Europoort.  In 1997 trad hij in vaste dienst in de functie van operator(in de Europoort worden louter vaten geproduceerd). In 2001 wordt hij bevorderd tot 1e operator. De heer Qualizza treedt in 1997 toe tot de Ondernemingsraad en ook in 1997 tot de Groeps Ondernemingsraad en in 2008 treedt hij toe tot de Europese Ondernemingsraad van Greif.

De heer Qualizza begon in januari 2010 wegens ziekte van een collega, met het testen van de door Greif Europoort gemaakte vaten. In de taak omschrijving van de heer Qualizza staat heel duidelijk omschreven wat deze functie inhield en waar de vaten, die door hem werden getest aan moesten voldoen. Vooral ook omdat er zware eisen werden gesteld aan deze vaten v.w.b. de kwaliteit om een keurmerk te mogen voeren. Vanaf het begin, dat de heer Qualizza begon met testen deugde de kwaliteit niet en hij maakte hier melding van bij zijn superieuren: (in de juiste volgorde qua hiërarchie) J. Quant, (nu Cabot B.V.) H. Monden (nu Tatasteel Beverwijk), G.J.Boom (nu Vander Wal transport), I. Signorelli (nu Greif Azië) Deze heren negeerden de zorgen van de heer Qualizza en gaven de foute vaten, ondanks de protesten van de heer Qualizza, toch een UN keurmerk mee. In oktober 2010 waren alle testers stuk over een periode van 6 weken. Toch werden de gemaakte vaten, die niet getest konden worden op de markt gebracht met een UN keurmerk. Let wel zo’n UN keurmerk is een graadmeter wat er voor smerige goedjes in mogen worden opgeslagen. Zo leverde Greif  b.v. aan SUEZ en Petten. Voor alle duidelijkheid SUEZ is eigenaar van de kerncentrale in Doel, België.  Gezien het gevaar, dat deze stoffen met zich konden meebrengen in niet geteste vaten, en dit dan i.v.m. milieu problemen, en gevaar voor de volksgezondheid, kon de heer Qualizza, ook niet onder dwang van bovenstaande heren, deze vaten van een UN keurmerk voorzien.

De gevolgen bleven niet uit.

Ondanks zijn te prijzen houding werd de heer Qualizza teruggezet in functie, omdat er zogenaamd geen werk meer was als tester. Maar de functie bestaat nu nog. Misschien met een wat meegaander tester dan de heer Qualizza. Uiteindelijk werd de heer Qualizza op 9 mei 2011 naar huis gestuurd(tot die tijd heeft hij lopen vegen) in afwachting van de rechtszaak zijn ontslag aangaande. Aangezien de heer Qualizza vakbond kaderlid was en is bij het FNV, dacht hij te kunnen vertrouwen op rechts bijstand van het FNV. Hij kreeg mevrouw P.K.B. Palazzi als jurist toegewezen, die de eis van Greif tot het ontslag van de heer Qualizza bestreed en als dit ontslag toch zou worden toegekend dat er dan Factor 2 zou moeten gelden. Mevrouw Palazzi kwam hiertoe, omdat haar cliënt alle bewijzen, zoals zijn functie omschrijving, testrapporten of het ontbreken hiervan enz. enz. kon overleggen. Op de zittingsdatum 29 juni 2011,(zaaknummer 1246479, u hoeft bij De Rechtsspraak  niet te zoeken naar deze uitspraak, want die is er niet. Er verdwijnen meer zaken van rechter L.J.van Die) waren in de rechtszaal aanwezig: L.J. van Die (rechter, ja daar is hij weer) mevrouw H.E. Meerman, advocaat t.b.v. Greif en mevrouw P.K.B Palazzi, jurist t.b.v. de heer Qualizza, die ook aanwezig was. Nu doet zich net voor de zitting begint iets bizars voor: mevrouw Palazzi houdt haar cliënt voor, dat als de heer Qualizza zijn stellingen niet verlaat (nl. aantijgingen tegen zijn werkgever Greif van fraude) hij na de rechtszaak met lege handen zou staan. De heer Qualizza neemt zijn verantwoordelijkheid, ook als het ten koste van hemzelf gaat, heel serieus, en bleef dus bij zijn stellingen. En inderdaad, zoals zijn juridische hulp al had gesteld, na de rechtszaak stond hij met lege handen. Zijn ontslag werd door de rechter L.J. van Die bevestigd. Blijft de vraag, wat is daar net voor de zitting met mevrouw Palazzi gebeurd?? Vooral ook, omdat rechter L.J.van Die alle schriftelijke bewijzen van de heer Qualizza naast zich heeft neergelegd en alleen maar mondeling bewijs, leugens dus,(advocaten mochten toch niet liegen voor hun cliënt?) via mevrouw Meerman heeft gebruikt om tot zijn vonnis te komen. Maar ja L.J. van Die, neemt het allemaal niet zo nauw.

Uiteindelijk stond de heer Qualizza dus met lege handen en is, door de kwalijke rol van mevrouw Palazzi, tijdens de zitting en ook daarna, niet gewezen op de mogelijkheid van hoger beroep.

De volgende blog vervolgen wij het “avontuur” van de heer Qualizza en blijft de vraag staan is Nederland een rechtsstaat of een bananen republiek?